KITAB PENAWAR BAGI HATI FASAL KELAPAN : PADA MENYATAKAN [TENTANG BAHAYANYA] SYARRU AT TO’AM ERTINYA SANGAT LOBA ATAS MAKANAN

OLEH : ASY SYEIKH ABDUL QODIR BIN ABDUL MUTTOLIB  AL INDONISI AL MANDILI (ULAMA DAN GURU MASJIDIL HARAM MEKAH)

Adalah sangat loba [engkau dan tamak engkau] atas [nafsu makan] makanan itu [adalah dikira] setengah daripada asal [timbulnya] segala kejahatan.

[Ini adalah] kerana perut [itu adalah] tempat keluar[nya] bagi segala keinginan.

Kerana daripadanya[lah] terjadi[nya] keinginan faraj.

Kemudian apabila mengerasi [akan engkau] oleh keinginan [nafsu makan] makanan [engkau] dan keinginan [nafsu] jimak [engkau maka] nescaya terjadi daripadanya [dan timbul pula keinginan] sangat loba [engkau dan tamak engkau] kepada harta.

Kerana tiada dapat [untuk engkau] menunaikan dua keinginan itu [iaitu keinginan makan dan keinginan faraj] melainkan dengan harta.

Dan terjadi [selepas] daripada [ke]ingin[an engkau] kepada harta itu [ke]ingin[an engkau] kepada kemegahan [dan kemasyhuran] kerana sukar [hendak] mengusaha[kan] akan harta itu melainkan dengan [ada bersamanya] kemegahan.

Kemudian apabila menuntut[lah] ia akan harta dan kemegahan dan mendapat[lah] ia akan keduanya nescaya berhimpun [pula] padanya oleh beberapa banyak [lagi] daripada kebinasaan seperti riyak dan takabbur dan dengki dan berseteru dan lain daripadanya.

Dan tempat keluar semuanya perut.

Hadith 22. Maka bersabda ia [sollallahu alaihi wasalllam],ertinya, “tiada ada pekerjaan yang lebih kasih kepada Allah Taala daripada lapar dan dahaga”.

Hadith 23. Dan bersabda ia [sollallahu alaihi wasalllam],ertinya, “penghulu segala pekerjaan itu [adalah] lapar”.

Hadith 24. Dan sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “berfikir itu [dikira] setengah [daripada] ibadah dan sedikit makan itu [dikira] ia satu ibadah”.

Hadith 25. Dan bersabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “yang lebih afdhal daripada [kalangan] kamu pada sisi Allah Taala [ialah] yang lebih lama lapar[nya] dan [lebih lama] berfikir[nya] dan yang lebih dibenci daripada [kalangan] kamu kepada Allah Taala [ialah] tiap-tiap [orang] yang banyak makan [dan] banyak minum [dan] banyak tidur”.

Hadith 26. Dan sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, ”tiada memenuhkan manusia akan bejana yang lebih jahat daripada perutnya, [maka] memadai[lah] akan [seseorang] manusia [itu] oleh beberapa suap [sahaja] yang membetulkan akan tulang belakangnya”.

Menyebut akan hadith ini Al Imam Al Ghazali di dalam kitab Al Arba’in Fi Usul Ad Din.

Dan ketahui[lah] oleh mu bahawasanya lapar itu [ada] beberapa faedah [di dalamnya].

Setengah daripada[ faedah]nya [ialah] nipis hati[nya] hingga mendapat ia akan sedap[nya ketika] mengerjakan [amal] ibadah.

Dan setengah daripada[ faedah]nya [itu ialah] cerdik hati[nya] kerana kenyang itu [boleh] menyebabkan bodoh.

Dan setengah daripada[ faedah]nya [itu ialah boleh] memecahkan keinginan [hendak] mengerjakan maksiat dan [dapat] mengerasi atas [kehendak] nafsu[nya] yang sangat [sentiasa] menyuruh [tuannya] dengan [melakukan] kejahatan.

Dan setengah daripada[ faedah]nya [ialah merasa] ringan tubuh [badannya] bagi [menunaikan] sembahyang tahajjud dan [bagi] mengerjakan [amal] ibadah [yang lain] dan [bagi meng]hilang[kan rasa] mengantuk [disebabkan oleh kekenyangannya itu] yang [mana kekenyangannya itu boleh] menegah[kan] ia [akan dirinya] daripada [berterusan untuk melakukan amal] ibadah.

Dan setengah daripada[ faedah]nya [ialah merasa] memada [ia] dengan sedikit daripada [jumlah] harta dunia [yang dimilikinya].

Adapun kenyang itu maka ada padanya beberapa kebinasaan :

Pertama, ketiadaan sedap mengerjaka ibadah.

Kedua, menambah keinginan nafsu.

Ketiga, ketiadaan kasihan akan yang miskin kerana apabila ia kenyang nescaya menyangka ia akan sekalian manusia semua kenyang bersalahan lapar maka ia sebab bagi kasihan belas akan orang miskin.

Dan inilah setengah daripada hikmah wajib puasa.

Dan keempat, lemah daripada mengingat akan ilmu yang memberi manafaat.

Kelima, bahawasanya orang yang sempurna iman itu pergi datang ia kepada masjid dan orang yang banyak kenyang itu lagi datang ia kepada jamban.

Maka jika engkau berkata, sesungguhnya telah jadi kenyang itu adat bagi ku maka betapa aku meninggalkan dia?

Maka dijawab, bahawasanya yang demikian itu muda atas mereka mengkehendaki akan dia dengan beransur-ansur.

Dan iaitu bahawa mengurangi engkau pada tiap-tiap hari daripada makanan engkau yang biasa kadar sesuap hingga mengurangi engkau akan sepinggan di dalam sebulan maka tiada nyata bekas mengurangkan itu pada diri engkau dan jadilah mensedikitkan itu adat engkau.

Dan ketahui oleh mu bahawasanya mensedikitkan makan itu tiga pangkat,

Pertama, pangkat as siddiqin iaitu menyempurnakan atas kadar yang memelihara badannya daripada binasa.

Yang kedua, bahawa terpada ia dengan setengah cupak tiap-tiap hari.

Dan iaitu memenuhi sepertiga perut.

Dan atas yang demikian itu memperbuat oleh Saidina Umar radhiyallahu anhu dan jamaah daripada sahabat kerana adalah makanan mereka itu segantang syair pada tiap-tiap tujuh hari.

Yang ketiga, bahawa memadakan secupak tiap-tiap hari. Dan apabila melebihi akan yang demikian itu maka ia bersekutu akan orang kebanyakan dan masuk di dalam membanyakkan makan.

Adapun mensedikitkan maka dengan ditilik kepada masa maka iaitu tiga pangkat juga :

Yang lebih tingginya bahawa lapar ia tiga hari atau lebih ertinya tiap-tiap tiga hari atau lebih sekali makan.

Maka sesungguhnya adalah Saidina Abu Bakar radhiyallahu anhu lapar ia enam hari.

Dan adapun yang pertengahan bahawa makan ia pada tiap-tiap dua hari dan yang lebih rendah bahawa makan ia tiap-tiap hari sekali.

Adapun mereka yang makan dua kali pada tiap-tiap hari maka tiada ada baginya kelakuan lapar sama sekali dan adalah ia meninggalkan kelebihan lapar.

KITAB PENAWAR BAGI HATI FASAL KENAM DAN KETUJUH : PADA MENYATAKAN DUA TANGAN DAN DUA KAKI

OLEH : ASY SYEIKH ABDUL QODIR BIN ABDUL MUTTOLIB  AL INDONISI AL MANDILI (ULAMA DAN GURU MASJIDIL HARAM MEKAH)

Ketahui olehmu bahawasanya Allah Ta‘ala menjadikan ia bagi engkau akan dua tangan dan dua kaki kerana beberapa manfaat yang bangsa akhirat dan yang bangsa dunia .

Maka adapun segala manfaat akhirat, maka mengerjakan engkau dengan keempat-empatnya akan segala pekerjaan kebajikan seperti berjalan kepada masjid dan kepada tempat belajar ‘ilmu yang bermanfaat dan berjalan kepada tempat perang sabil dan tempat mengerjakan haji dan umrah, dan berjalan kerana ziarah dan berhubung rahim dan yang lainnya daripada segala ‘ibadat yang dikerjakan dengan dua kaki, dan seperti menghilangkan yang mungkar dengan tangan, dan menulis akan ‘ilmu dan berjabat tangan dengan orang yang shaleh dan yang lain daripadanya, daripada segala ‘ibadat yang dikerjakan dengan dua tangan .

Dan adapun segala manfaat dunia, maka iaitu berusaha dengan dua tangan dan dua kaki itu pada mencari harta benda dan segala tujuan engkau dan memelihara engkau dengan dia daripada mudharat, seperti lari dengan kaki daripada binatang buas-buas dan seperti lari dengan kaki daripada binatang buas-buas dan seperti menolak dengan tangan akan kejahatan orang yang menerkam ia akan engkau.

Dan bermula mensyukurkan nikmat kaki dan nikmat tangan ini bahawa engkau pakai akan keduanya pada segala tha‘at dan engkau pelihara keduanya daripada tiap-tiap ma’shiat, maka jangan engkau menyakiti dengan dua tangan engkau akan yang diharamkan pada Syara’ menyakitinya .

Dan jangan engkau khianat dengan kedua akan orang yang dipercayai engkau dengan dia . Dan jangan engkau pegang dengan melainkan akan yang haram dan jangan engkau tulis dengan keduanya akan yang dilarang daripada yang memberi mudharat akan orang Islam dan daripada ilmu yang diharamkan seperti sihir .

Dan jangan engkau berjalan dengan kaki engkau kepada tempat yang haram dan kepada tempat orang yang zalim melainkan kerana dharurat . Pendeknya segala gerak engkau dan segala diam engkau itu sebesar-besar nikmat Allah Ta‘ala atas engkau .

Maka palingkan olehmu akan dia kepada tha‘at, supaya adalah engkau daripada mereka yang mengetahui akan nikmat dan mensyukurkannya, maka diharapkan berkekalan nikmat itu pada engkau kerana syukur itu pengikat bagi nikmat dan sebab bagi bertambahnya . Dan jangan engkau palingkan segala gerak dan diam engkau itu kepada ma’shiat supaya jangan ada engkau daripada mereka yang kaafir akan nikmat ( ertinya, tiada syukur akan ia ) .

Maka sebab bagi ditanggalkan nikmat itu dan sebab bagi siksa yang bersangatan pada hari mensaksikan atas mereka itu oleh segala lidah mereka itu dan segala tangan mereka itu dan segala kaki mereka itu dengan barang yang ada mereka itu mengerjakan akan dia dalam dunia daripada segala kejahatan .

Dan ketahui olehmu bahawasanya memelihara segala anggota yang tujuh ini daripada segala kejahatan dan memakainya pada segala kebajikan, tiada sempurna keduanya melainkan dengan membersihkan akan racunnya daripada segala perangai yang dicela, seperti riya΄ dan takabbur dan dengki dan kikir dan lainnya. Dikehendaki dengan rajanya itu, iaitu hati .

KITAB PENAWAR BAGI HATI FASAL YANG KELIMA : PADA MENYATAKAN [TENTANG NIKMATNYA] FARAJ

OLEH : ASY SYEIKH ABDUL QODIR BIN ABDUL MUTTOLIB  AL INDONISI AL MANDILI (ULAMA DAN GURU MASJIDIL HARAM MEKAH)

Ketahui[lah] oleh mu [wahai saudara-saudara ku sekelian] bahawasanya Allah Taala [itu yang telah] menjadikan Ia bagi engkau akan faraj [engkau itu] kerana [untuk] kegunaan [engkau] yang [boleh di]bangsa[kan ia kepada] akhirat iaitu mengadakan akan anak dengan [sebab adanya] dia.

Hadith 16. Sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “berkahwin oleh kamu nescaya kamu mendapat anak-anak maka bahawasanya aku bermegah-megah dengan kamu akan segala umat[-umat terdahulu] pada hari kiamat [nanti]”.

Hadith 17. Dan [daripada Abu Hurairah radhiyallahu anhu bahawa telah ber]sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,إِertinya, “apabila mati [seseorang] manusia nescaya [ter]putus[lah] oleh amal[ perbuatannya daripada diri]nya [yang sebelum ini bersambung antara amalannya dan dirinya itu ketika dia masih hidup dahulu] melainkan [akan bersambung juga walau seseorang itu telah mati jika ] daripada tiga perkara, pertama [pahala me]waqaf[kan harta pahalanya tetap akan berterusan kepadanya walaupun dia telah, dan kedua ilmu yang diambil manafaat dengan dia, dan ketiga anak yang beriman yang mendoa[kan] baginya”.

Berkata Ibnu Hajar rahimahullahu Taala, “ditulis baginya [yang telah meninggal dunia itu] seumpama segala amal[an] yang baik [sahaja] yang mengerjakan dia oleh anaknya [tetapi] tiada segala amal[an anak-anak]nya yang jahat-jahat. Selesai”.

Demikian[lah] lagi [bahawa telah] menjadikan [oleh] Allah Taala bagi engkau akan faraj [engkau itu adalah] kerana [untuk] kegunaan dunia [engkau] iaitu [antaranya] bersedap-sedap [engkau dan isteri engkau] dengan jimak dan bersuka-suka [engkau] dengan sekalian anak[-anak engkau] yang [engkau] dapat[i dan engkau perolehi] dengan [sebab] jimak itu yang bermula mereka [semuanya] itu [adalah] sebesar-besar segala [nikmat dan] perhiasan [ketika hidup di] dunia [ini].

Kerana firman Allah Taala, ertinya, “bermula harta benda dan sekalian anak itu [adalah] perhiasan hidup dunia”.[Surah Al Kahfi Ayat 46]

Dan firman Nya [lagi],ertinya, “dihiasi bagi manusia akan kasih akan segala keinginan daripada perempuan dan anak-anak”.[Surah Ali Imran Ayat 14]

Bermula mensyukurkan [dengan nikmat faraj] ini [iaitu ianya adalah salah satu daripada] anggota [manusia yang agak penting juga ialah dengan cara] memelihara[nya] daripada yang diharamkan [oleh Allah Taala dan Nabi Muhammad] seperti [menjauhkan diri daripada ber]zina dan [ber]liwat dan mengeluarkan air mani [sendiri se]lain daripada [mengeluarkan air mani sendiri dengan menggunakan] tangan isterinya dan [menggunakan tangan] jariahnya.

Dan [juga hendaklah dia] memelihara[ faraj]nya [itu] daripada [perkara-perkara] yang syubhah seperti [ber]jimak [dengan isterinya sedangkan pernikahan itu samar-samar sahnya kerana pernikahan itu berlaku] pada [per]nikah[an] yang [ter]batal [hukum sahnya pada sisi syarak tetapi disyaratkan pada pernikahan itu iaitu] jika [ber]taqlid ia akan [orang alim] yang berkata [dia] dengan sah [per]nikah[an] itu.

Dan [tetapi] jika tiada [bertaklid ia kepada orang yang alim tentang sah pernikahannya] nescaya adalah ia [melakukan jimak yang] haram [hukumnya dan] bukan [lagi] syubhah.

Telah berfirman Allah Taala pada ketika memuji akan orang yang beriman yang mendapat kemenangan,ertinya, “dan sekalian yang memelihara mereka itu akan segala faraj mereka itu kecuali atas sekalian isterinya dan sahaya mereka itu yang perempuan maka bahawasanya mereka tiada dicela”.[Surah Al Mukminun Ayat 5-6]

Dan ketahui[lah] oleh mu bahawasanya tiada sempurna [engkau dalam] memelihara[kan] faraj [engkau] itu melainkan dengan [engkau] memelihara mata [engkau itu] daripada melihat [kepada] perempuan[-perempuan] yang haram dilihat [oleh engkau].

Dan [hendaklah engkau] memelihara hati [engkau] daripada memikirkan rupa [paras mereka] yang elok.

Dan [hendaklah engkau] memelihara perut [engkau] daripada memakan [makanan] yang syubhah.

Dan [hendaklah engkau memelihara perut engkau itu] daripada bersangatan kenyang kerana [bersangatan kenyag] yang [se]demikian itu [akan] menyeru [dan memanggil engkau] kepada [perbuatan ber]zina yang adalah ia [itu] sebesar-besar dosa besar [daripada senarai dosa-dosa besar] dengan ijmak [dan sepakat] ulamak [tentang dosa besarnya] kemudian daripada kufur dan membunuh orang.

Telah berfirman Allah Taala :ertinya, “dan mereka yang tiada mengibadatkan mereka itu serta Allah Taala akan tuhan yang lain [daripada Allah] dan tiada membunuh mereka itu akan nyawa yang mengharamkan Allah Taala akan membunuhnya melainkan dengan sebenar-benarnya dan tiada berzina mereka itu dan barangsiapa mengerjakan akan yang demikian itu nescaya berjumpa[lah mereka]  akan seksa (atau akan celaka di dalam api neraka jahannam) (68). [Akan] digandakan baginya akan seksa pada hari kiamat dan berkekalan[lah] ia padanya [dalam keadaan] dihinakan dia (69). Melainkan mereka yang bertaubat [dan beriman](70)”.[Surah Al Furqan Ayat 68-70]

Dan firman Nya :ertinya, “dan jangan[lah] menghampiri kamu akan zina kerana bahawasanya [ber]zina itu adalah ia maksiat yang sangat keji dan sejahat-jahat jalan”.[Surah Al Israk Ayat 32]

Ertinya [berzina itu adalah] sejahat-jahat pekerjaan.

Hadith 18. Telah menceritakan oleh Al Bukhari dan Muslim daripada Ibnu Mas’ud radhiyallahu anhu,“berkata ia [radhiyallahu anhu], bertanya aku akan Rasulullah sallallahu alaihi wasallam, apa[kah] dosa yang lebih besar pada sisi Allah Taala [jika dibandingkan dengan dosa-dosa lain]? Bersabda ia [sollallahu alaihi wasallam], bahawa engkau jadikan bagi Allah Taala akan yang menyengutui [dan menduai Allah Taala] dan [hendaklah engkau ingat bahawa] IA jua[lah yang telah] menjadikan akan dikau, bersembah aku [lagi], bahawasanya demikian itu sesungguhnya dosa yang sangat besar, bersembah aku [lagi], kemudian apa [lagikah dosa yang lebih besar pada sisi Allah Taala berbanding dengan dosa-dosa yang lain]? Bersabda ia [sollallahu alaihi wasallam], bahawa engkau bunuh anak engkau [kebiasaannya ketika mereka masih kecil lagi] kerana takut engkau bahawa makan ia [be]serta [dengan] engkau [lalu tidak mencukupi engkau akan makanan itu], bersembah aku [lagi], kemudian apa [lagikah dosa yang lebih besar pada sisi Allah Taala berbanding dengan dosa-dosa yang lain]? Bersabda ia [sollallahu alaihi wasallam], bahawa engkau berzina akan perempuan [yang menjadi isteri kepada] orang yang [berjiran dengan engkau dan rumahnya sangat] hampir dengan rumah engkau”.