KITAB PENAWAR BAGI HATI FASAL KENAM DAN KETUJUH : PADA MENYATAKAN DUA TANGAN DAN DUA KAKI

OLEH : ASY SYEIKH ABDUL QODIR BIN ABDUL MUTTOLIB  AL INDONISI AL MANDILI (ULAMA DAN GURU MASJIDIL HARAM MEKAH)

Ketahui olehmu bahawasanya Allah Ta‘ala menjadikan ia bagi engkau akan dua tangan dan dua kaki kerana beberapa manfaat yang bangsa akhirat dan yang bangsa dunia .

Maka adapun segala manfaat akhirat, maka mengerjakan engkau dengan keempat-empatnya akan segala pekerjaan kebajikan seperti berjalan kepada masjid dan kepada tempat belajar ‘ilmu yang bermanfaat dan berjalan kepada tempat perang sabil dan tempat mengerjakan haji dan umrah, dan berjalan kerana ziarah dan berhubung rahim dan yang lainnya daripada segala ‘ibadat yang dikerjakan dengan dua kaki, dan seperti menghilangkan yang mungkar dengan tangan, dan menulis akan ‘ilmu dan berjabat tangan dengan orang yang shaleh dan yang lain daripadanya, daripada segala ‘ibadat yang dikerjakan dengan dua tangan .

Dan adapun segala manfaat dunia, maka iaitu berusaha dengan dua tangan dan dua kaki itu pada mencari harta benda dan segala tujuan engkau dan memelihara engkau dengan dia daripada mudharat, seperti lari dengan kaki daripada binatang buas-buas dan seperti lari dengan kaki daripada binatang buas-buas dan seperti menolak dengan tangan akan kejahatan orang yang menerkam ia akan engkau.

Dan bermula mensyukurkan nikmat kaki dan nikmat tangan ini bahawa engkau pakai akan keduanya pada segala tha‘at dan engkau pelihara keduanya daripada tiap-tiap ma’shiat, maka jangan engkau menyakiti dengan dua tangan engkau akan yang diharamkan pada Syara’ menyakitinya .

Dan jangan engkau khianat dengan kedua akan orang yang dipercayai engkau dengan dia . Dan jangan engkau pegang dengan melainkan akan yang haram dan jangan engkau tulis dengan keduanya akan yang dilarang daripada yang memberi mudharat akan orang Islam dan daripada ilmu yang diharamkan seperti sihir .

Dan jangan engkau berjalan dengan kaki engkau kepada tempat yang haram dan kepada tempat orang yang zalim melainkan kerana dharurat . Pendeknya segala gerak engkau dan segala diam engkau itu sebesar-besar nikmat Allah Ta‘ala atas engkau .

Maka palingkan olehmu akan dia kepada tha‘at, supaya adalah engkau daripada mereka yang mengetahui akan nikmat dan mensyukurkannya, maka diharapkan berkekalan nikmat itu pada engkau kerana syukur itu pengikat bagi nikmat dan sebab bagi bertambahnya . Dan jangan engkau palingkan segala gerak dan diam engkau itu kepada ma’shiat supaya jangan ada engkau daripada mereka yang kaafir akan nikmat ( ertinya, tiada syukur akan ia ) .

Maka sebab bagi ditanggalkan nikmat itu dan sebab bagi siksa yang bersangatan pada hari mensaksikan atas mereka itu oleh segala lidah mereka itu dan segala tangan mereka itu dan segala kaki mereka itu dengan barang yang ada mereka itu mengerjakan akan dia dalam dunia daripada segala kejahatan .

Dan ketahui olehmu bahawasanya memelihara segala anggota yang tujuh ini daripada segala kejahatan dan memakainya pada segala kebajikan, tiada sempurna keduanya melainkan dengan membersihkan akan racunnya daripada segala perangai yang dicela, seperti riya΄ dan takabbur dan dengki dan kikir dan lainnya. Dikehendaki dengan rajanya itu, iaitu hati .

KITAB PENAWAR BAGI HATI FASAL YANG KELIMA : PADA MENYATAKAN [TENTANG NIKMATNYA] FARAJ

OLEH : ASY SYEIKH ABDUL QODIR BIN ABDUL MUTTOLIB  AL INDONISI AL MANDILI (ULAMA DAN GURU MASJIDIL HARAM MEKAH)

Ketahui[lah] oleh mu [wahai saudara-saudara ku sekelian] bahawasanya Allah Taala [itu yang telah] menjadikan Ia bagi engkau akan faraj [engkau itu] kerana [untuk] kegunaan [engkau] yang [boleh di]bangsa[kan ia kepada] akhirat iaitu mengadakan akan anak dengan [sebab adanya] dia.

Hadith 16. Sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “berkahwin oleh kamu nescaya kamu mendapat anak-anak maka bahawasanya aku bermegah-megah dengan kamu akan segala umat[-umat terdahulu] pada hari kiamat [nanti]”.

Hadith 17. Dan [daripada Abu Hurairah radhiyallahu anhu bahawa telah ber]sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,إِertinya, “apabila mati [seseorang] manusia nescaya [ter]putus[lah] oleh amal[ perbuatannya daripada diri]nya [yang sebelum ini bersambung antara amalannya dan dirinya itu ketika dia masih hidup dahulu] melainkan [akan bersambung juga walau seseorang itu telah mati jika ] daripada tiga perkara, pertama [pahala me]waqaf[kan harta pahalanya tetap akan berterusan kepadanya walaupun dia telah, dan kedua ilmu yang diambil manafaat dengan dia, dan ketiga anak yang beriman yang mendoa[kan] baginya”.

Berkata Ibnu Hajar rahimahullahu Taala, “ditulis baginya [yang telah meninggal dunia itu] seumpama segala amal[an] yang baik [sahaja] yang mengerjakan dia oleh anaknya [tetapi] tiada segala amal[an anak-anak]nya yang jahat-jahat. Selesai”.

Demikian[lah] lagi [bahawa telah] menjadikan [oleh] Allah Taala bagi engkau akan faraj [engkau itu adalah] kerana [untuk] kegunaan dunia [engkau] iaitu [antaranya] bersedap-sedap [engkau dan isteri engkau] dengan jimak dan bersuka-suka [engkau] dengan sekalian anak[-anak engkau] yang [engkau] dapat[i dan engkau perolehi] dengan [sebab] jimak itu yang bermula mereka [semuanya] itu [adalah] sebesar-besar segala [nikmat dan] perhiasan [ketika hidup di] dunia [ini].

Kerana firman Allah Taala, ertinya, “bermula harta benda dan sekalian anak itu [adalah] perhiasan hidup dunia”.[Surah Al Kahfi Ayat 46]

Dan firman Nya [lagi],ertinya, “dihiasi bagi manusia akan kasih akan segala keinginan daripada perempuan dan anak-anak”.[Surah Ali Imran Ayat 14]

Bermula mensyukurkan [dengan nikmat faraj] ini [iaitu ianya adalah salah satu daripada] anggota [manusia yang agak penting juga ialah dengan cara] memelihara[nya] daripada yang diharamkan [oleh Allah Taala dan Nabi Muhammad] seperti [menjauhkan diri daripada ber]zina dan [ber]liwat dan mengeluarkan air mani [sendiri se]lain daripada [mengeluarkan air mani sendiri dengan menggunakan] tangan isterinya dan [menggunakan tangan] jariahnya.

Dan [juga hendaklah dia] memelihara[ faraj]nya [itu] daripada [perkara-perkara] yang syubhah seperti [ber]jimak [dengan isterinya sedangkan pernikahan itu samar-samar sahnya kerana pernikahan itu berlaku] pada [per]nikah[an] yang [ter]batal [hukum sahnya pada sisi syarak tetapi disyaratkan pada pernikahan itu iaitu] jika [ber]taqlid ia akan [orang alim] yang berkata [dia] dengan sah [per]nikah[an] itu.

Dan [tetapi] jika tiada [bertaklid ia kepada orang yang alim tentang sah pernikahannya] nescaya adalah ia [melakukan jimak yang] haram [hukumnya dan] bukan [lagi] syubhah.

Telah berfirman Allah Taala pada ketika memuji akan orang yang beriman yang mendapat kemenangan,ertinya, “dan sekalian yang memelihara mereka itu akan segala faraj mereka itu kecuali atas sekalian isterinya dan sahaya mereka itu yang perempuan maka bahawasanya mereka tiada dicela”.[Surah Al Mukminun Ayat 5-6]

Dan ketahui[lah] oleh mu bahawasanya tiada sempurna [engkau dalam] memelihara[kan] faraj [engkau] itu melainkan dengan [engkau] memelihara mata [engkau itu] daripada melihat [kepada] perempuan[-perempuan] yang haram dilihat [oleh engkau].

Dan [hendaklah engkau] memelihara hati [engkau] daripada memikirkan rupa [paras mereka] yang elok.

Dan [hendaklah engkau] memelihara perut [engkau] daripada memakan [makanan] yang syubhah.

Dan [hendaklah engkau memelihara perut engkau itu] daripada bersangatan kenyang kerana [bersangatan kenyag] yang [se]demikian itu [akan] menyeru [dan memanggil engkau] kepada [perbuatan ber]zina yang adalah ia [itu] sebesar-besar dosa besar [daripada senarai dosa-dosa besar] dengan ijmak [dan sepakat] ulamak [tentang dosa besarnya] kemudian daripada kufur dan membunuh orang.

Telah berfirman Allah Taala :ertinya, “dan mereka yang tiada mengibadatkan mereka itu serta Allah Taala akan tuhan yang lain [daripada Allah] dan tiada membunuh mereka itu akan nyawa yang mengharamkan Allah Taala akan membunuhnya melainkan dengan sebenar-benarnya dan tiada berzina mereka itu dan barangsiapa mengerjakan akan yang demikian itu nescaya berjumpa[lah mereka]  akan seksa (atau akan celaka di dalam api neraka jahannam) (68). [Akan] digandakan baginya akan seksa pada hari kiamat dan berkekalan[lah] ia padanya [dalam keadaan] dihinakan dia (69). Melainkan mereka yang bertaubat [dan beriman](70)”.[Surah Al Furqan Ayat 68-70]

Dan firman Nya :ertinya, “dan jangan[lah] menghampiri kamu akan zina kerana bahawasanya [ber]zina itu adalah ia maksiat yang sangat keji dan sejahat-jahat jalan”.[Surah Al Israk Ayat 32]

Ertinya [berzina itu adalah] sejahat-jahat pekerjaan.

Hadith 18. Telah menceritakan oleh Al Bukhari dan Muslim daripada Ibnu Mas’ud radhiyallahu anhu,“berkata ia [radhiyallahu anhu], bertanya aku akan Rasulullah sallallahu alaihi wasallam, apa[kah] dosa yang lebih besar pada sisi Allah Taala [jika dibandingkan dengan dosa-dosa lain]? Bersabda ia [sollallahu alaihi wasallam], bahawa engkau jadikan bagi Allah Taala akan yang menyengutui [dan menduai Allah Taala] dan [hendaklah engkau ingat bahawa] IA jua[lah yang telah] menjadikan akan dikau, bersembah aku [lagi], bahawasanya demikian itu sesungguhnya dosa yang sangat besar, bersembah aku [lagi], kemudian apa [lagikah dosa yang lebih besar pada sisi Allah Taala berbanding dengan dosa-dosa yang lain]? Bersabda ia [sollallahu alaihi wasallam], bahawa engkau bunuh anak engkau [kebiasaannya ketika mereka masih kecil lagi] kerana takut engkau bahawa makan ia [be]serta [dengan] engkau [lalu tidak mencukupi engkau akan makanan itu], bersembah aku [lagi], kemudian apa [lagikah dosa yang lebih besar pada sisi Allah Taala berbanding dengan dosa-dosa yang lain]? Bersabda ia [sollallahu alaihi wasallam], bahawa engkau berzina akan perempuan [yang menjadi isteri kepada] orang yang [berjiran dengan engkau dan rumahnya sangat] hampir dengan rumah engkau”.

KITAB PENAWAR BAGI HATI FASAL YANG KEEMPAT: PADA MENYATAKAN [TENTANG NIKMATNYA] PERUT

OLEH : ASY SYEIKH ABDUL QODIR BIN ABDUL MUTTOLIB  AL INDONISI AL MANDILI (ULAMA DAN GURU MASJIDIL HARAM MEKAH)

Ketahuilah oleh mu [wahai saudara-saudara ku sekelian] bahawasanya Allah Taala [yang telah] menjadikan Ia bagi engkau akan perut [engkau itu] kerana [ianya mempunyai] beberapa faedah yang [boleh di]bangsa[kan kepada] agama dan [mempunyai] beberapa faedah yang [boleh di]bangsa[kan kepada] dunia.

FAEDAH PERUT YANG DIBANGSAKAN KEPADA AGAMA

Adapun faedahnya yang [boleh di]bangsa[kan kepada] agama maka [dapatlah] memberi[kan] oleh perut [engkau] itu akan segala [keperluan untuk tubuh] badan [engkau seperti] akan [memberikan] bantuan [kepada tubuh badan engkau] daripada [segala] yang berubah di dalamnya [seperti contohnya perut engkau dapat menukarkan] daripada makanan [yang engkau makan] kepada darah dan kepada air mani yang dengan dia [engkau akan] mendapat[kan] anak dan berkekalan[lah dunia ini didiami] oleh [beberapa generasi] manusia [hingga ke hari kiamat].

Maka dengan [selamat] sejahtera[nya] segala anggota perut [engkau] (seperti jantung dan limpa dan paru-paru dan perut besar) [maka akan selamat] sejahtera[lah baki anggota lain] yang tinggal daripada segala badan daripada segala penyakit yang menegah[kan anggota badan] daripada menunaikan segala ibadah dengan sempurna.

Dan adapun faedahnya yang [di]bangsa[kan kepada] dunia maka [perut engkau dapat] menyempurnakan kesedapan segala makanan [yang engkau makan] dan [segala] minuman [yang engkau minum] dan jimak [engkau dengan isteri engkau] kerana ketiga-tiganya itu adalah ia pada ketika sihat[nya] perut.

BERSYUKUR DENGAN NIKMAT PERUT

Dan bermula [cara untuk] mensyukurkan nikmat perut ini [ialah dengan cara] memeliharanya daripada [makan] makanan yang haram dan [makan makanan] yang syubhah.

[Dan makna syubha itu] ertinya yang tiada diyakinkan [di dalam diri seseorang] akan halalnya dan tiada diyakinkan [di dalam dirinya] akan haramnya [bahkan dia ragu-ragu adakah ianya halal atau haram].

Dan [begitu juga cara untuk bersyukur dengan nikmat perut itu ialah dengan cara] memeliharanya daripada [makan makanan sehingga] bersangatan kenyang.

SEBAB DILARANG MAKAN MAKANAN YANG HARAM DAN SHUBHAH

Dan hendaklah bersungguh-sungguh engkau [dalam] memelihara perut [engkau] itu daripada [memasukkan sesuatu] yang haram [ke dalam perut engkau itu] dan [juga memelihara perut engkau itu daripada memasukkan sesuatu] yang syubhah kerana [disebabkan oleh adanya] tiga perkara,

Pertama, [hendaklah engkau bersungguh-sungguh memelihara perut engkau itu] kerana takut[lah engkau] daripada [mendapat engkau akan] seksa api neraka [di hari akhirat nanti].

Telah berfirman Allah Taala,ertinya, “bahawasanya sekalian mereka yang makan mereka itu [akan] harta anak yatim kerana [hendak berlaku] zalim [terhadap anak yatim itu maka] hanyasanya makan mereka itu [dan memasukkan mereka itu] di dalam perut mereka itu akan [sesuatu yang menjadi] sebab bagi [masuknya mereka itu ke dalam] api neraka [dan] selagi akan masuk mereka itu ke dalam api neraka yang bernyala-nyala”.[Surah An Nisa Ayat 10]

Hadith 11. Dan sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “tiada masuk ke dalam syurga [sesuatu] daging yang tumbuh [ia] daripada [hasil makan] makanan yang haram”.

Hadith 12. Dan [dari Ka’ab Ibnu ‘Ujroh radhiyallahu anhu bahawa ber]sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “tiap-tiap daging yang tumbuh [ia] daripada [hasil makan] makanan yang haram maka api neraka itu [adalah] lebih utama dengan dia [untuk memasuki]nya”.

Hadith 13. Dan [dari An Nu’man Ibnu Basyir radhiyallahu anhu bahawa ber]sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “maka barangsiapa [yang] memelihara dirinya daripada segala [perkara] yang syubhah maka sesungguhnya telah menuntut bersih ia akan agamanya dan dirinya”.

Yang kedua, bahawasanya [sesiapa] yang makan akan makanan yang haram dan [makan akan makanan] yang syubhah itu [maka] tiada [akan] diberi[kan] petunjuk akan dia kepada [rajin mengerjakan] ibadah.

Kerana tiada patut bagi [seseorang yang ingin] mengerjakan ibadah itu melainkan [hendaklah seseorang itu seseorang] yang suci daripada segala kekotoran samada [ke]kotoran yang dapat dilihat dengan mata [kasar] seperti najis [tahi dan air kencing] atau [suci ia daripada segala ke]kotoran yang tiada dapat dilihat [dengan mata kasarnya] seperti [suci ia daripada] hadath kecil dan hadath besar dan [juga suci ia daripada] makan [makanan] yang haram dan [makan makanan] yang syubhah.

Yang ketiga, bahawasanya [seseorang] yang makan akan makanan yang haram dan [makan akan makanan] yang syubhah itu [akan] ditegahkan akan dia daripada [rajin] mengerjakan kebajikan.

Dan jika[lau lah] mengerjakan ia akan dia [sekalipun] nescaya tiada diterima daripada[ ibadah]nya [itu] dan tiada ada bagi[ ibadah]nya [itu] melainkan penat [lelah mengerjakannya] jua [dan sia-sia sahaja amal ibadahnya itu].

Hadith 14. [Dari Abu Hurairah radhiyallahu anhu bahawa ber]sabda Nabi [Muhammad] sallallahu alaihi wasallam :ertinya, “beberapa banyak daripada yang [menunaikan] sembahyang malam [tetapi] tiada ada baginya daripada sembahyang[ yang ditunaikan]nya [itu] melainkan [hanya yang dia dapat ialah] berjaga [malam sahaja tanpa pahala] dan beberapa banyak daripada [orang] yang [ber]puasa [tetapi] tiada ada baginya daripada puasanya melainkan [hanya yang dia dapat ialah] lapar dan dahaga [sahaja tanpa pahala]”.

Hadith 15. Diceritakan daripada [Abu Yahya Al Qattat daripada Mujahid daripada] Ibnu ‘Abbas radhiyallahu anhuma :ertinya, “tiada menerima [oleh] Allah Taala akan sembahyang seseorang yang ada di dalam perutnya [sesuatu] yang haram”.

SEBAB DILARANG MAKAN MAKANAN HINGGA BERSANGATAN KENYANG

Adapun [makan akan makanan sehingga] bersangatan kenyang maka hanyasanya dituntut [dan diminta] daripada menjauhkannya kerana beberapa perkara,

Pertama, kerana bahawasanya banyak makan itu [sehingga bersangatan kenyang adalah menjadi salah satu] sebab bagi [menjadi] keras[nya] hati [seseorang itu].

Yang kedua, bahawasanya pada banyak makan itu [sehingga bersangatan kenyang akan] membangkitkan segala anggota [dan memberikan semangat kepadanya] pada [melakukan perkara-perkara] yang sia-sia dan pada [mudahnya rasa hendak melakukan] kejahatan.

Dan ketiga, [p]ada [sifat suka] menbanyakkan makan [makanan sehingga bersangatan kenyang] itu [boleh] membinasakan kecerdikan dan kepintaran dan sebab bagi [menjadi] sedikit [ke]faham[an] dan [kurang] pengetahuan [kerana penuh dengan makanan].

Dan yang keempat, bahawasanya banyak makan [sehingga bersangatan kenyang] itu [menjadi] sebab bagi sedikit [kemahuan hendak ber]ibadah kerana bahawasanya manusia itu apabila membanyakkan ia akan makan [makanan] nescaya berat[lah] badannya [dengan makanan itu] dan mengantuk[lah] matanya [kerana ruang-ruang kosong telah dipenuhi oleh makanan].

Dan yang kelima, bahawasanya membanyakkan makan [makanan sehingga bersangatan kenyang] itu [adalah menjadi] sebab bagi ketiadaan [rasa] sedap [dan hilangnya kemanisan ketika] mengerjakan ibadah.

Dan yang keenam, bahawasanya pada membanyakkan makan [makanan sehingga bersangatan kenyang] itu ditakuti [akan ter]jatuh kepada ]perkara] yang haram dan [jatuh kepada perkara] yang syubah.

Dan yang ketujuh, bahawasanya pada [makan makanan sehingga bersangatan kenyang]nya [itu akan] menyusahkan hati[nya] dan mempenatkan badan[nya] pada mencari[ bahan-bahan untuk memasak]nya dan mensediakannya dan memakannya dan melepaskan[nya] daripada [ke]mudharat[an]nya.

Dan yang kelapan, bahawasanya membanyakkan makan [makanan sehingga bersangatan kenyang] itu [adalah menjadi] sebab bagi bersangatan sakit mati kerana kesakitan [ketika hendak mati] dan kesusahan [ketika hendak melepaskan kematian] itu [berkait rapat dengan] sekadar [mana] kesedapan [yang dikecapi di] dunia.

Yang kesembilan, bahawasanya pada[ mambanyakkan makan makanan sehingga bersangatan kenyang]nya [itu akan] mengurangkan pahala akhirat.

Dan yang kesepuluh, bahawasanya pada[ membanyakkan makan makanan sehingga bersangatan kenyang]nya [itu akan membanyakkan] hisab [amal perbuatannya] pada hari kiamat [nanti].

Telah menyebut akan sepuluh perkara ini oleh Imam Al Ghazali di dalam “Minhajul ‘Abidin”.

Hadith 16. Telah datang beberapa hadith Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam pada mencela akan kenyang setengah daripadanya :ertinya, “bermula orang yang sempurna iman [itu maka] memakan ia [akan makanannya] pada satu perut [sahaja] dan orang yang kafir [pula] makan ia [akan makanan] pada tujuh perut[nya], memada[lah] akan anak cucu Adam [dengan] beberapa suap[an daripada makanan] yang [bertujuan untuk] membetulkan akan tulang belakangnya [supaya mudah untuk beribadah kepada Allah Taala], [tetapi] jika ada ia menuntut [supaya di]tambah[kan akan makanan] dan tak dapat tiada [dia] daripada [keinginan hendak] menambah[kan suapan makanan ke dalam perutnya] maka sepatutnya sepertiga [daripada satu perutnya itu disediakan] bagi [ruang untuk mengisi] makanan dan sepertiga [daripada satu perutnya itu disediakan] bagi [mengisi] minuman dan sepertiga [lagi daripada satu perutnya itu disediakan] bagi mengeluarkan [per]nafas[sannya]”.